Monety Wazów

"239. Trojak. SIG-III-D-G-REX-POL-ET-DES-(ignatus)-SVE (ciae). Głowa w koronie z kryzą na dół opuszczoną. & M-D-LIT-RUS=PRUS-MAS-ETC. Pod koroną pięciopolowa tarcza z herbami krajowemi i snopkiem, po bokach liczba roku w taki jak tu sposób 1-5 I 8-8 rozłożona, u góry znak menniczy nakształt dwóch czwórek z przekreślonemi laskami, na dole głoski J-D. i Przegonia herb Podskarbiego Jana Dulskiego. (z m. z.) " Tak tą wspaniałą monetę, którą widzimy na urokliwych zdjęciach „z ręki”, opisywał Ignacy Zagórski w dziele "Monety dawnej Polski [...]”. Sztuka z 7 aukcji GNDM . W roku 1588 mennice rozpoczęły emisję monet i medali, młodziutkiego wówczas króla Zygmunta III Wazy. Pierwszymi z mennic koronnych, które poczęły przekuwać metal były mennice w Poznaniu i Olkuszu. Mennica poznańska otwarta z inicjatywy króla Stefana Batorego, niedługo mu służyła. Otwarto ją bowiem w roku jego śmierci. Mennicę olkuską natomiast Batory wyniósł do rangi głównej mennicy koronnej.

Mennica w Malborku za czasów Zygmunta III Wazy do końca XVI wieku prowadziła niezwykle intensywną produkcję szóstaków i trojaków. Mało znanym jest jednak ciekawy fakt. W 1593 roku gmach mennicy opuściła emisja monet o nominale 3 ore. Były to oczywiście monety szwedzkie, podporządkowane tamtejszemu systemowi monetarnemu. Jest to najprawdopodobniej emisja wstępna, o czym świadczy rzadkość tych monet. Według Pana Jana Dostycha znane są dwa egzemplarze (!) te j drobnej monety. Jak widzimy na zdjęciu awers prezentuje nieco zmienioną formę układu znanego nam z polskich trzygroszówek. Popiersie o odmiennych rysach i różnica w legendzie otoku, czytamy   SIGIS . D : G . SVE . GO . VAN . ET . PO . REX .   (Zygmunt z Bożej łaski Szwecji, Gotów, Wandali i Polski król) Dla porównania na trojaku polskim SIGISM . III . D : G (Lewart) REX . POL . M . D . L .   (Zygmunt III z Bożej łaski król Polski, Wielki Książę Litewski ) To tylko szczegół widoczny na pierwszy rzut oka. Mając jednak

  Numizmatycy od dawna różnie mówią o tej monecie. Jedni twierdzą, iż jest to wynik wykruszenia stempla rocznika 1650 inni, iż to celowa przebitka z 50/59. Postaram się tu ostatecznie określić czy to wykruszenie czy celowa ingerencja, gdyż różna literatura i różne opisy aukcji inaczej to rozstrzygają. Pewnym jest, że nie było to pierwsze życie tego stempla. W poprzedniej formie rewers nosił datę 1650 a i to nie koniec niespodzianek. Stemple rocznika 1650 wykonano bowiem ze stempli talarów 1649. W takim razie ów stemple wykorzystywane by były w trzech rocznikach 1649>1650>1659. By rozstrzygnąć to raz na zawsze trzeba porównać rewersy talarów „1659” i sprawdzić stan liczby 9. Wtedy dowiemy się czy jej stan się pogarszał – co da nam na postępujące wykruszenie, czy może był bez większych zmian stabilny – do liczby 0 dobito nóżkę w celu utworzenia liczby 9 jednak przy puncowaniu stary stempel nieco się ukruszył (stąd niekształtny wygląd cyfry). Tak więc mamy już dwie opcj

CO NIECO O SAMYM OBLĘŻENIU  Kiedy w październiku Wielka Armia cesarza Napoleona wycofywała się po klęsce pod Moskwą. Armia rosyjska, postępując za wojskiem francuskim, na początku 1813 r. przekroczyła linię Bugu i, kierując się ku Wiśle, napotkała ufortyfikowaną twierdzę w Zamościu. Był początek lutego 1813 kiedy to wojska Rosyjskie pod dowództwem Walentego Mussin-Puszkina a następnie generała Ratha podeszły pod mury Zamościa . Załoga twierdzy Zamość pod dowództwem gen. Maurycego Hauke liczyła 4000 żołnierzy naprzeciw nim stanął korpus Rosjan , który liczyły od 4000 do 7000 ludzi jednak z powodu niepowodzeń i upływem kolejnych cennych miesięcy Rosjanie zwiększyli swoje siły   do nawet 17 000 i 160 dział w sierpniu 1813 r. Regularne oblężenie twierdzy rozpoczęło się w ostatmich dniach lutego i trwało aż do maja . Podpisany 4 czerwca rozejm w Pielaszkowicach koło Środy Wielkopolskiej zawiesił działania zbrojne na froncie w obrębie twierdzy trwał on od 10 czerwca do 10 sierpnia . Po