Posty

Bolesław Paweł Podczaszyński, Massa‎ ‎do‎ ‎odciskania‎ ‎pieczęci‎ ‎i‎ ‎drobnych‎ ‎rzeźb - Pamiętnik Sztuk Pięknych, t. 2, cz. 1 (1855), ss. 31-32

Bolesław Paweł Podczaszyński, Massa‎ ‎do‎ ‎odciskania‎ ‎pieczęci‎ ‎i‎ ‎drobnych‎ ‎rzeźb [w:] Pamiętnik Sztuk Pięknych: zbiór wiadomości potrzebnych i pożytecznych miłośnikom i zwolennikom sztuki: rysunkami obiaśniony, ze szczególnym względem na rzeczy krajowe... t. 2, cz. 1 (1855), ss. 31-32  https://polona.pl/item-view/b1ce39f5-52cb-477d-9890-b6effa32c1bd?page=38  ------------------------------------------------------------------ Massa‎ ‎do‎ ‎odciskania‎ ‎pieczęci‎ ‎i‎ ‎drobnych‎ ‎rzeźb.  Coraz‎ ‎powiększająca‎ ‎się‎ ‎liczba‎ ‎wydobywanych‎ ‎z‎ ‎ukrycia‎ ‎dawnych‎ ‎dzieł‎ ‎sztuki,‎ ‎których‎ ‎zachowanie‎ ‎w‎ ‎kopii dla‎ ‎zbiorów,‎ ‎badań,‎ ‎porównania‎ ‎i‎ ‎powtórzenia‎ ‎w‎ ‎liczniej szych‎ ‎okazach,‎ ‎stało‎ ‎się‎ ‎niezbędną‎ ‎potrzebą‎ ‎naukową, pomijając‎ ‎nawet‎ ‎chciwość‎ ‎zbieraczy;‎ ‎wymaga‎ ‎łatwych, prędkich‎ ‎i‎ ‎pewnych‎ ‎sposobów‎ ‎służących‎ ‎do‎ ‎zrobienia tych‎ ‎kopii‎ ‎bez‎ ‎nadwerężenia‎ ‎pierwowzoru.‎ ‎Przy‎ ‎rycinach, obrazach‎ ‎i‎ ‎ręcznych‎ ‎rysunkach,‎ ‎często‎

TORUŃSKI ĆWIERĆTALAR 1630 r.

Obraz
     O ile numizmatyka naszych zachodnich sąsiadów obfituje w talarowe frakcje, o tyle mennictwo Pierwszej Rzeczpospolitej jest pod tym kątem bardzo skromne.      Z interesującego nas okresu (panowanie dynastii Wazów w Polsce 1587-1668) znamy trzy emisje monet tego nominału (są to jedyne stricte polskie emisje tego nominału w historii IRP), przypadają na druga połowę panowania Zygmunta III Wazy (1587-1632), są to: ćwierćtalar koronny z mennicy bydgoskiej z roku 1618, 1628 (zaliczane przez niektórych do ortów) i ćwierćtalar miejski z mennicy toruńskiej z roku 1630.        Dzisiaj przyjrzymy się temu ostatniemu, z racji, iż właśnie pojawił się na polskim rynku antykwarycznym po raz drugi w przeciągu ostatnich 30 lat!      Moneta ta kojarzona jest z ortem. W rzeczywistości jednak nie ma z nim nic wspólnego. W roku 1601. sejm nakazał zamknięcie mennic koronnych z wyjątkiem Krakowa lub Olkusza. Aż do roku 1613 mennica krakowska pracowała samodzielnie wraz z mennicami gdańską, wileńską